کد مطلب:94715 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
[صفحه 730] اسود ابن قطبه از سران سپاه حلوان- شهری حدود بغداد- بود. نامه زیر خطاب به اوست كه علی (ع) وی را به دادگری و مساوات امر میفرماید پس از شكر خدا، و درود بر پیامبرش. تو بدان، هنگامی كه فرماندار و حكمران، دارای تمایلات گوناگون باشد، و به همه رعایا به چشمهای متفاوت بنگرد، این كار وی را از عدالت و دادگستری بازمیدارد. پس لازم است تو همه را یكسان دانی، و حق را درباره آنان به یك گونه جاری سازی. زیرا ظلم و جور و ستمگری، هیچگاه جایگزین عدل و دادگری نمی تواند باشد. پس، از چیزیكه بر خویش نمی پسندی دوری كن، و در آنچه كه آفریدگار بر تو واجب دانسته بكوش، در حالی كه به فضل و پاداش خدا امیدواری و از عذاب و كیفرش بیمناكی. بدان كه دنیا سرای رنج و عذاب و گرفتاری است. هیچكس در آن، دمی آسودگی نیافته، جز اینكه اگر لحظه ای را به كامرانی سپری كرده و در روز قیامت، آن دم موجب اندوه و ندامتش خواهد گردید. هرگز ترا چیزی از حق بی نیاز نمیگرداند. پس به پاس اجرای حق، در خویشتن داری و تزكیه نفس، و اصلاح امور رعیت و زیر دست، كوشا باش چون، سود سرشاری كه بدلیل اجرای حق، نصیب تو میگردد، بیش از بهره ایست كه از تو به مردم میرسد
صفحه 730.